Από τις καλύτερες και πιο αστείες κωμωδίες του Θανάση Βέγγου και του Αλέκου Σακελλάριου, στην οποία ο Βέγγος καθιερώνεται πλέον ως η κινηματογραφική εκδοχή του Καραγκιόζη, αλλάζοντας συνεχώς επαγγέλματα και πέφτοντας από γκάφα σε γκάφα. Με ...άλλα λόγια, τα μικρά επεισόδια αυτής της σπονδυλωτής, κατά κάποιον τρόπο, ταινίας, θα μπορούσαν να λέγονται: ο Καραγκιόζης-Βέγγος "Σερβιτόρος", "Διαιτητής σε αγώνες μποξ", "Φαρμακοποιός", "Φωτογράφος", "Αστυνόμος", και "Γαμπρός". Η σφαλιάρα πέφτει σύννεφο σε όλα τα σκετσάκια, από τα οποία προσωπικά ξεχωρίζω ως καλύτερα αυτό του σερβιτόρου και του διαιτητή. Πολύ γέλιο αλλά και ένα πικρό σχόλιο στο τέλος του έργου για την (σε έξαρση τότε) αστυφιλία, απέναντι στην οποία ο Βέγγος τελικά αντιστέκεται και γυρνάει ξανά στο νησί του, για να φάει πιο εύκολα ψωμί και όχι τις καρπαζιές που εισέπραξε στην Αθήνα.
Θωμάς Αγραφιώτης
Θωμάς Αγραφιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου